كابوك

  دخترك مي خنديد، به همكارش با لحن افتخار آميزي تشابه اسمي مان را ياد آوري كرد ،دستم را فشرد و براي كوچولوي در راهم آرزوي سلامتي كرد .  من برايش گفتم از دست دادن سخت ترين كار ممكن است و من اين از دست دادن را امسال چشيده ام ،گفتم كسي كه ميرود واقعا رفته است حتي اگر شبي، نيمه شبي در خواب حس كني كه او را در آغوش فشرده اي ، و او سرش را به نشانه تاييد  تكان داد و اظهار همدردي كرد.گفتم اميدوارم سال نو پر از شادي هاي تمام نشدني باشد پر از به دست آوردن و رفتم تا تعطيلاتم را شروع كنم . . . . امروز روي تابلوي اعلانات اداره ، اعلاميه اي ديدم كه لبخند دختر را برايم پر رن كابوك...

می توانست مثل باقی سه شنبه ها باشد , روزهایی که فرقی با با بقیه ندارند ,روزهایی که حتی به یاد نداری چند شنبه اند , می توانست یک روز معمولی باشد ,بیدار شم و برم سر کار یا عصر با مرد محبوبم جلوی پنجره آشپزخانه دور میز بنشینیم و از در و دیوار حرف بزنیم و سیگاری دود کنیم .اما نبود, این سه شنبه یک سه شنبه ویژه بود ,پر از عطر یک فرشته کوچک ,پر از پولک و عشق و نور پر از یک حس نا شناخته که همدیگر را در میان راه یافتیم و من فهمیدم بعد از این با این دخترک معصوم و کوچک و چشمان جستجوگر سیاهش زندگی معنایی دیگری می گیرد , تولد موجودی که از من است و لمس گرمای وجودش بی نظیر ترین كابوك...

 

امروز فرشته کوچک خانه ما یک ماهه شد یک ماه و یک روز پیش من از شدت اضطراب و هیجان به خودم می پیچیدم و همه تلاشم را می کردم تا موجودی را که ندیده ام را تصور کنم و امروز او کنار من است گهگاه لبخند شیرینی به لب میآورد و سکوتش در اوج بی قراری وقتی صدایی از یکی از اسباب بازی هایش در می آورم مرا به وجد می آورد .

من یک ماه است که مادر هستم  یک ماه است که دختر کوچکم را در آغوش می گیرم و موهای نرمش را نوازش می کنم .دوستش دارم و برای خوشحالی اش همه کار می کنم.

كابوك...

 

هر سال همین طور می شود، هر سال روز تولدم بی حوصله هستم و امسال هم ایضا".

كابوك...

غصه می خوردم با همه ی قلبم برای هر چه که از دست رفته بود، تنهایی رنجم می داد و گریه های شبانه ی نوزادم راه نفس کشیدن، خوابیدن و نجاتم را بسته بود گریه می کرد و من گاهی پابه پایش اشک می ریختم فراموش کرده بودم خوشبختی یعنی همین یک شب هنگام خواب با دل گرفته ام گفتم خدایا، را ه روشنی برایم باز کن تا دوباره حس زندگی در من آغاز شود و درست یادم نیست فرا ی همان روز یا شاید چند روز بعدتر اتفاق مهم و بی نظیری افتاد و من برای بار چندم ایمان اوردم که خدا اگر چه به چشم دیده نمیشود اما صداهای ما را می شنود. كابوك...